گؤزۆن آیدېن، اۏغلون شهید اۏلدو دئیَن آتا / خلیل ریضا اولوتۆرک (شعر)
قۏی سنه دۏغولان گۆنَش دئییم کی،
نورون’لا آچېلان آل سَحَرَم من.
یئددی ایل یۏل گلَن، آ منیم ایلکیم،
گلدیڲین یۏللارا گۆل دۆزهرَم من.
اؤزۆم ده بیلمیرَم نه ایش دیر بو ایش،
یئردنمی، گؤڲدنمی تاپمېشام سنی.
بلکه ده سنی هئچ طالئع وئرمهمیش،
طالئعین ألیندن قاپمېشام سنی.
سن – بو گۆن سئوینجیم، قانادېم-قۏلوم،
دۆنن اۆرهڲیمه داغ اۏلموسان سن.
هئچ آنا بطنینه دۆشمهمیش، اۏغلوم.
بو آتا گؤڲلۆمده دۏغولموسان سن.
اؤزۆن ده بیلمیرسن اؤز قیمَتینی،
دؤڲۆش سنگریمسن، قالامسان منیم.
بیر إوین غئیب اۏلموش سعادتینی
مین إوه قایتاران بالامسان منیم.
أن بؤیۆک سئوینجسن، أن مۆقَدَّس غم،
منی اۏد ایچینه آتان تبریزیم.
اۆزۆنه باخاندا بالام دئییرَم،
آدېنې چَکَنده – آتام تبریزیم.
من سنی گؤرَنده چېرپېنېر قلبیم،
دئییرلر ناشېیام، گؤرمهمیشم من.
آلېرام بۏینوما نییه گیزلَدیم،
سَنین تک سعادت گؤرمهمیشم من.
“گؤزۆن آیدېن، اۏغلون شهید اۏلدو” دئیَن آتا
آنان سۆت وئریبدیر فقط من سنه.
کؤکسۆمده کؤزهرَن اۏدو وئرمیشَم.
سئچیب میلیۏن-میلیۏن آدلار ایچیندن،
دۆنیادا أن گؤزَل آدې وئرمیشَم.
سن – اۏغول، سن – ایگید، سن – أر اۏغلو أر!
ایفتیخار’لا داشې سن اؤز آدېنې.
مغریبه، مشریقه، عالَمه گؤرسَت
آلنېندا گیزلَنمیش یئتهنهڲینی.
بیر سَحَر، بیر گۆنَش وار إویمده،
قۏی دۆنیالار بیلسین نهچیسن، کیمسن.
کیچیک إویمده، دار إویمده
سن اوجسوز-بوجاقسېز مَملکتیمسن.
إی بالا تبریزیم، گۆن اۏ گۆن اۏلسون
آنا تبریزیمه من آزاد دئییم،
اوستاد شهریار’لا گؤرۆشۆن اۏلسون.
تبریزی تبریزه قۏل-قاناد دئییم.
آرزېلار گؤڲلۆمده چئشمه-چئشمه دیر،
آرزېلار قۏینوندا بۏی آتمېش گؤڲـۆل.
سنی آرزېم اۆچۆن، آمالېم اۆچۆن،
سنی دؤڲۆش اۆچۆن یاراتمېش گؤڲـۆل.
آتانېن عؤمرۆنه اۏغول یاراشېق،
قۏی بیر نفس آلېم داها دریندن.
من اؤز تبریزیم’له بو گۆن یاناشې
کئچیرَم باکېمېن کۆچهلریندن.
بو گۆن یاغېش یاغېر… قۏرخما یاغېشدان!
طوفاندا، شیمشکده برکیسین جانېن.
سن منیم بالامسان، من سَنین آتان
بیز بیر جۆت اۏغلویوق آذربایجانېن…