گلسَن کسَر یاغېشلار / اۏرخان باهادېرسۏی (شعر)
سَسلَندیرن: آیسو زنگانلې
گؤر نه دئییرَم سنه،
إشیدیرسَن، یۏخ’سا یۏخ؟
واللاه، آقوست یاخشېدې،
واللاه، پیسدی بو سۏیوق.
سنسیز نییه یازېلېب،
باشې باتسېن بو عؤمرۆن!
من اؤلۆم، دۆز دئییرَم،
دارېخېرام سنین’چۆن.
گل، بیرآز دئییب-گۆلَک،
بیرآز دا یئییب-ایچک.
دارېخېب اؤلنلرین
قبری اۆچۆن گۆل سئچَک.
نرگیز – یۏخ، یاز گۆلۆ دیر،
یاسمن – اۏ دا اۏلماز…
قېزېلگۆل – خۏشبختلیک دیر،
زانباق – ألواندې بیرآز.
لاله – یامان بنزهییر
دارېخان آداملارا.
چؤلۆ قېپ-قېرمېزېدې،
ایچی ایسه قاپ-قارا.
قولاق آس، نه دئییرَم،
باخ، گؤر نئجه فیکیردی؟
تئزجه گلمهڲین اۆچۆن
گؤزۆم یۏل چکیر ایندی.
بیلیرسن، ناراحاتدې
بیزیم یۏللار، یۏخوشلار.
واللاه، نذیر دئمیشَم،
گلسَن، کسَر یاغېشلار…