دارېخماق / گۆل‌ساده‌ ایبراهیملی (شعر)

دارېخماق / گۆل‌ساده‌ ایبراهیملی (شعر)

هردن دارېخماغا واخت تاپمېر آدام،
هردن اونودورسان یئر اۆزۆنده‌سن.
بو صاباح آینادا اؤزۆمه‌ باخدېم،
گؤزۆمه‌،
رنگیمه‌،
اۆزۆمه‌ باخدېم…
گۆزگۆده‌ تۏخاندېم دۏداق‌لارېما،
یۆکله‌دیم بۏینومدان آخان سا‌چېمې
اؤزۆمه‌ قاپا‌لې قولاق‌لارېما.
چۏخدان دېر اؤزۆم’له‌ قالمېرام بئله‌،
نه‌ قَدَر بؤیۆیۆب اۏ بالاجا قېز،
داها باخېش‌لارې اؤته‌ری دَڲیل،
ساچ‌لارې اوزانېب بئلینه‌ چاتېر.
آنا دیز‌لرینه‌ سېغېنان قېزېن،
بو گۆن باخېشېندان آنا‌لېق باخېر.
دَڲیشیب بَدَنی،
دَڲیشیب روحو،
داها دا سرت باخېر گۆزگۆد‌ن بو گۆن،
نه‌ زامان بؤیۆدۆم، نه‌ زامان بئله‌؟
نه‌ چۏخ شئی یاشانمېش،
نه‌لر یاشاناجاق بیلمیرَم هله‌.
بو صاباح گۆزگۆده‌ اؤزۆمه‌ باخدېم،
رنگیمه،
گؤزۆمه‌،
اۆزۆمه‌ باخدېم…
نه‌ زامان باخمېشدېم بئله‌ بیلمیرَم…
ایندی خاطېرلادېم…هله اوشاقدېم..