هر شئی وار، هئچ نه یۏخ دېر… / نیگار عاریف (یاشانمېش مینیمال‌لار)
“ننه‌نین، بابانېن بالا‌سې. بوب-بولو-بو”… اۏخویا-اۏخویا اۏنلارېن قوجاغېنا آتېلدېغېم اۏ گۆندن بری “نه وار، نه یۏخ؟” سوالېنا “هر شئی وار، هئچ نه یۏخ دېر” دئیه جاواب وئرمیشَم…
بیر دفعه دۆنیا‌نېن اۏ أن یاخشې بابا‌سې بَرک خسته‌لنمیشدی، قۏجا دۆنیاسې‌نېن أن یاخشې نوه‌سی ده، یاتاغېنېن باش اوجوندا اۏتوروب مأیوس-مأیوس باباسېنا باخېردې… گؤزۆنۆ آچاندا یانېندا بالاجا نوه‌سینی– منی گؤرۆب گۆلۆمسۆندۆ: – نه وار، نه یۏخ، بالاجا؟ – پېچېلتې ایله ألینی یاناغېما اوزادېب اۏخشاماق ایسته‌دی، آنجاق اؤسکۆردۆڲۆ اۆچۆن، تئز ده گئری چَکدی. همیشه‌کی کیمی قاش‌لارېمې قالدېرېب اؤزل أدا ایله:
– هر شئی وار، هئچ نه یۏخ دېر، – دئیه جاواب وئردیم.
ایلک اؤنجه گۆلۆب، سۏنرا یئنه منه طرف دؤندۆ:
– بس دئ گؤرۆم، اۏ هر شئی هاردادې، بالاجا؟
اۏ آن گؤز‌لریم دۏلدو:
– “هر شئی” منیم گؤز‌لریمده‌دی، باخ، بابا اؤرگتمَن، اۏرا‌دا نه گؤرۆر‌سن؟ (اؤرگتمَن اۏلدوغو اۆچۆن باباما هر زامان بیر آز بئله هنَک‌یانا دؤنۆش إدَردیم) – دئییب بۏینونو قوجاقلادېم…
همین واختدان نه آز-نه چۏخ، منیم اوشاق نظریم’له بیر اۏووجلوق زامان اؤتدۆ… گۆن‌لر بابامې یئنی‌دن منه باغېشلادې، تئزلیک’له اۏ ساغالدې. بیر دفعه إله ناغېل کیمی آخشام‌لارېن بیرینده‌جه بۆتۆن نوه‌لر اۏنون باشېنا یېغېشمېشدېق. سۏل طرفینده بیر قایدا اۏلاراق من اۏتورموشدوم و بابامدان قاباق‌لار اۏلدوغو کیمی بیزه ناغېل دانېشماسېنې ایسته‌دیک. بیر آز فیکره گئتدی، سۏنرا اۏ نظر‌لر اوزاق‌لاردان قایېدېب ایشاره بارماغې ایله منی گؤرسَتدی:
– دۆنیا‌نېن أن ماراقلې ناغېلې، باخ بو دېر، یانېنېزدا اۏتوروب. أصلینده منی درمان‌لار یۏخ، اۏنون سؤزۆ قورتاردې. بو بالاجا قېز دۆز دئییردی… “هر شئی” اۏنون گؤزلرینده‌دی، من بو سئوگی دۏلو گؤز‌لری ترک إده بیلمَزدیم…
بئله‌جه بابامېن ناغېلې بیتدی. گؤڲدن یئره اۆچ آلما دۆشمه‌دی، سئوگی دۏلو آب-هاوا چؤکدۆ. و قېرمېزې رنگ آلاراق بو خۏش سؤزلر ده اوتانجاق تَبَسّۆم کیمی اۆرَکدن اوچوب، اوچوب یاناغېما قۏندو…
