من آداملارې گؤزلریندن تانېیېرام / گۆلآی طاهیرلی (شعر)
گؤزلرین آلتې کؤلگهلنیبسه، عؤمرۆن هاراسېنداسا گۆنَش باتېب.
اۆرَکده یئر دۏلاندا درد گلیب گؤزلرین آلتېنداکې تۏربادا یېغېلېر.
اوشاقلارېن گؤزلری کیچیک حیکایهلرینی دانېشېر. هانسې داها چۏخ عزیزلنیب، هانسې داها چۏخ أزیلیب؟ هانسې گئدیب کۆنجلرده گیزلَنیب؟ قۏرخانې کیم، سوسانې کیم…
من آداملارې گؤزلریندن تانېیېرام. تزه عاشیق اۏلانلار، مثَلَن، گؤزلرینده گۆنَش شفقلری، چیچکدن چیچهڲه اوچوشان آغ کپهنکلر، لاپ اۏ إمۏژیدهکی کیمی، گؤزلردن چېخان اۆرَکلر…
گؤزدن دۆشن آداملار اۆرهڲه دَڲیر، سۏنرا دۆشۆر. اؤزلری گئدیر، ایزلری قالېر. باخېشلار نه قدر سۏیوق دېرسا، دئمهلی، گؤزدن اۏ قدر آدام دۆشۆب.
گؤزلری اونوتماق اۏلمور، بارماق ایزی قدر باخېش ایزی وار دۆنیادا.
من آداملارې گؤزلریندن تانېیېرام. بیر بالاجا قارا دۆڲمهیه نهلر سېغدېرارمېش اینسان؟ أللرین قابارې دا اۏرادا، اۆرهڲین غۆبارې دا اۏرادا، ساچېن قارې دا اۏرادا…
سۏیون أللریوی، سۏیون اۆرهڲیوی، سۏیون ساچېوې، قاچېرتما گؤزلریوی، گؤزلرین هانې؟!