أللریمین یوواسې / رامیز رؤوشن (شعر)
أللریمین یوواسېدې جیبلریم؛
أللریم قوش کیمی دنلهییر هر گۆن
جیبیمدهکی پوللارې.
جیبیمده سن دئیَن پولوم دا یۏخدو،
أللریم یارېآج-یارېتۏخدو.
قپیک-قوروش’لا
باشېنې آلدادېر هله أللریم.
قۏرخورام بو گئدیش’له
آخېردا آجېندان اؤله أللریم.
آتالار دئییب کی، “پول أل چیرکیدی”.
آخې هانسې آتا دئییب بو سؤزۆ؟
ألی دیرسهڲهجن پولا باتانمې؟
یاستېغېنېن آلتېنا
پوللارې قات-قات دۆزۆب
شیرین-شیرین یاتانمې؟
کیم دئییب؟ کیم؟!
منیم تر-تمیزدی أللریم، آتام.
بیرجه قپیکسیزدی أللریم، آتام…
آخې بو أللر’له نئیلهیه بیللم؟
نه بیر ساققېز آلېب چئڲنهیه بیللم،
نه بیر گۆل-
بیر قېزا باغېشلاماغا.
بو أللر بیر شئیه یارېیار آنجاق؛
یاخشې چَپیک چالېب آلقېشلاماغا.
منسیز ده، –
نه چۏخدو چَپیک چالانلار…
یاتېن جیبلریمده، یاتېن، أللریم.
شیرین یوخولارا باتېن، أللریم.
یوخودا گؤرۆن کی،
گؤڲدن پول یاغېر،
یاغېر شاخ یۆزلۆکلر گؤڲدن دن کیمی.
دنلهیین اۏ پوللارې
قوشلار دنلهین کیمی.
دۏیون اۏ پوللاردان، دۏیون، أللریم.
اؤپۆب گؤز اۆستۆنه قۏیون، أللریم.
غفلَتَن سکسهنیب
قالخېن یوخودان؛
اۏ پوللار نه اۏلدو، نه اۏلدو، آتام؟!
… شیرین یوخولارا آلدانماز آدام،
گئدین، ألینیزی یویون، أللریم…
1972