دارېخماق / آینار تبریزلی (شعر)
سۏنرا گؤزۆوۆ یوموب
اؤزۆوه یاخشې بیر تسللی آختارېرسان!
دئییرسن آی مندهکی یالقېز آدام
دارېخمالارېن أڲنیمه سېغمېر…
قوجاغېوا یاتېردېغېن تک بیر آدام بئله قالمایېر…
سانکی روحون بدنیوه داها آغېر دېر
کۆلهڲه چئوریلیرسن زامان’لا!
گؤزۆوۆ یومورسان
قارا، بۏرانا، یئلین چېرپېنتېسېنا بئله…
أن تهلۆکهلی و درین اوچوروملارې دۆشۆنۆرسن
سۏنرا سنی بیر زیبیل سایاق توللایان آداما لعنت اۏخویورسان…
من اۏنو نییه سئویرم هله ده!؟
بئینیوین آغ کاغاذې
دۏلو دېر بالاجا بیر ایملا یالنېشې’یلا
چیچکلرین، آغاجلارېن سۏلماسېنې
کاغاذلارېن دۏلماسېنې
یئنه فصیللردن پایېز اۏلماسېنې
أن چۏخ دا حۏووضداکې بالېقلارېن دارېخماسېنې دۆشۆنۆرسن…
پیشیکلرین إوسیز قالدېغېنې،
سنین یئریوی کیمین آلدېغېنې،
سئوگینین سنی بو گۆنه سالدېغېنې دۆشۆنۆرسن…
سئوگین نیفرته بنزهییر زامان-زامان
نیفرتینسه أن بؤیۆک سئوگیلره!
کۆلک ده بۆتۆن نامردلیکلری ایله
اۆزۆوۆ تومارلایېر…
بیلیرسن کی یالقېزلېغېن تک ماهنېسې دېر کۆلک…
اؤزۆوۆ یئرده و گؤڲده قوشلارې دارېخېرسان…
سن، دۆنیانېن بۆتۆن گؤزللیکلرینی بوراخېب
و دارېخېرسان یئنه ده…
یئنه ده دارېخېرسان…!