آتام / سعید نجّاری (کۆیۆلۆ) (حیکایه)
یوخودان اۏیاندېم. پرده‌نین آراسېندان اېشېق زۏلاغې گؤزۆمه دۆشمۆشدۆ. إله بیل چۏخ یاتمېشدېم. باشېمدا بیر آز آغېر‌لېق وار ایدی. دۆنن گئجه یاتاندا آتامېن اۏخودوغو ماهنېنې آچېب یاتاغا گیردیم. ماهنېنې دینله‌یه-دینله‌یه یاتدېم.
***
“بو داغې باغ إیله‌رَم،
آی بۆلبۆل‌لر،
یانېنې چارداق إیله‌رَم،
آی بۆلبۆل‌لر،
دئسه‌لر یارېم گلیر،
آی بۆلبۆل‌لر،
یۏلونو چېراق إیله‌رَم،
آی بۆلبۆل‌لر…”
***
چۏخدان ایدی آتامېن سَسینه قولاق آسمامېشدېم. آتام “آی بۆلبۆل‌لر” ماهنې‌سېنې چۏخ سئویردی. ساز‌لې-سؤزلۆ قۏهوم‌لار آرا‌سې یېغېنجاق‌لارېمېزدا إله اۏنو اۏخویاردې. من ده اۏنو اوشاق‌لېق ایل‌لریندن اؤرگنمه‌ڲه، اۏخوماغا باشلادېم.
جیب تئلئفۏنومو آتاما زنگ إتمک اۆچۆن گؤتۆردۆم. اۏ تئزدن اۏیانېردې. هله سَسیم یوخولویدو. سَسیمی إشیده‌جَک دئیه‌جَکدی:
“یوخودان تزه دوروبسان؟!”
من ده، “یۏۏۏخ، بیر آز اۏ‌لار!” دئیه جاواب وئره‌جکدیم.
سۏنرا آتام، “هه، دۆز دئییرسن! اینانمایان داشا دؤنسۆن!” دئییب، قاققېلتې’یلا گۆله‌جَکدی.
جیب تئلئفۏنومدا آتامېن شکلینه تۏخاندېم، سیقنال سَسی گلدی، گؤزله‌دیم، آچان اۏلمادې. بلکه تئلئفۏنو یانېندا گؤتۆرمه‌میشدی. آخې، هردن اۏنو إوده اونودوردو.
بیر آزدان آتام زنگ إتدی. تئلئفۏنو آچدېم. توتقون بیر سَس دانېشدې:
“سلام، اۏ نؤمره‌دن منه زنگ إله‌میشدیلر. منیم’له ایشیز وار ایدی؟”
تانېمادېغېم، یاد بیر کیشی‌نین سَسی’یدی.
“سلام…” دئدیڲیمده بیردن آتامېن بیلدیر اؤلدۆڲۆ یادېما دۆشدۆ. “یۏۏۏخ، باغېشلایېن، یانلېش‌لېق’لا سیزه زنگ إله‌میشم،” دئییب تئلئفۏنو کَسدیم.
نئجه اۏلموشدو آتامېن اؤلدۆڲۆنۆ بۆسبۆتۆن اونوتموشدوم؟! اۏنون تئلئفۏن نؤمره‌سینی سیلمه‌میشدیم، ساخلامېشدېم، آما اؤلدۆڲۆ گۆندن بری هئچ بیر دؤنه ده زنگ إتمه‌میشدیم.
آتامېن نؤمره‌سینی باشقا بیرینه ساتمېشدېلار!
***
دۆنن گئجه یاتمامېشدان قاباق آتامېن أن یاخېن یۏلداشې، کریم عمی منه زنگ إتدی. آتامېن اؤلۆمۆ اۏنو چۏخ اۆزمۆشدۆ.
کریم عمی، “أحمد’ین اؤلۆمۆنۆ سیندیره بیلمیرَم. بیلیر‌سن، اۏ منیم أن یاخېن یۏلداشېم ایدی. هر سؤزۆمۆ اۏنا دئیه بیلیردیم.” دئییب، تئلئفۏن آرخاسېندا بیر آز دوروخدو.
“بیلیرم، کریم عمی.”
یئنی‌دن دانېشماغا باشلادې. سَسی بیر آز توتقونلاشمېشدې.
“رحمت‌لیک چۏخ واخت دۆکانا گَلردی، اۏتوروب دانېشاردېق. بیلیر‌سن ده، بیز اوشاق‌لېق یۏلداشې ایدیک، محله‌‌لریمیز بیر-بیرینه یاخېن ایدی. إله بیرلیکده بؤیۆدۆک. آنالارېمېز دا یۏلداش ایدی.”
“آتام دا سیزی اؤزۆنه لاپ یاخېن یۏلداش بیلیردی. سیزدن بیزه چۏخ دانېشاردې.”
کریم عمی کؤکسۆنۆ اؤتۆردۆ، سۏنرا بۏغازېنې آرېتدې.
“هه، بیلیرم. من هئچ کیمه دئیه بیلمه‌دیڲیم سؤز‌لری أحمد’ـه دئیَردیم. اۏ دا هر سؤزۆمۆ حؤوصله ایله دینله‌یَردی.”
تئلئفۏندان کیبریت چېرېلتې‌سې گلدی، سانېرام کریم عمی سیقار آلېشدېرېردې. سۏنرا پیله‌مک سَسی إشیدیلدی، آردېندان سَس‌سیزلیک اۏلدو.
“آللاه سیزه اوزون عؤمۆر وئرسین. من ده آتام’لا یۏلداشدېم، اۏنون’لا چکینمز‌دن دانېشاردېم،” دئییب سَس‌سیزلیڲی پۏزدوم.
بیر آز اودقوندوم. آرتېق، نه دئیه‌جه‌ڲیمی بیلمیردیم. کریم عمی ده سوسموشدو. سانېرام سیقارېنې بیتیرمک ایسته‌ییردی. نفَس‌لری‌نین سَسینی إشیدیردیم.
“اۆره‌ڲیم سېخېلان دا أحمد’ین قبری اۆسته گئدیرم. اۏتوروب اۏنون’لا دانېشېرام، دردلشیرَم. باشې‌نېن اۆستۆنده ده بیر هئیوا آغاجې أکمیشَم،” دئییب گۆلدۆ. “أحمد حئیوانې چۏخ ایستَردی. آتان گئدندن سۏنرا تک قالمېشام، سیرداشېم یۏخ، اۆرَک سؤزۆمۆ هئچ کیمه دئیه بیلمیرَم. من چۏخ…”
کریم عمی هېققېلدادې، هؤنکۆره-هؤنکۆره آغلاماغا باشلادې. منیم ده بۏغازېمې قهر توتدو.
“آغلاما، کریم عمی،” دئیه اۏنو اۏووندورماغا چالېشدېم، آنجاق اۏ هېچقېرا-هېچقېرا تئلئفۏنو کَسدی.
آتامېن اؤلۆمۆ یئنی‌دن جانلاندې گؤزلریمین اؤنۆنده، اۏنا کریم عمی’نین آغلاما‌لارې دا قارېشدې، گؤز‌لریم یاشاردې. آتامېن دووارداکې شکلینه باخدېم، اوزاق‌لارا باخېردې، اۆزۆنده گۆلۆش وار ایدی.
یاتاغا اوزاندېم. جیب تئلئفۏنومداکې اۏخودوغو ماهنېنې آچېب، گؤزلریمی یومدوم. آتام اۏخوماغا باشلادې:
“بو داغې باغ إیله‌رَم،
آی بۆلبۆل‌لر،
یانېنې چارداق إیله‌رَم،
آی بۆلبۆل‌لر،
دئسه‌لر یارېم گلیر،
آی بۆلبۆل‌لر،
یۏلونو چېراق إیله‌رَم،
آی بۆلبۆل‌لر…”
ماهنېنې دینله‌یه-دینله‌یه گؤز‌لریم آغېرلاشدې. آتام إله اۏخویوردو سانکی هئچ اؤلمه‌میشدی.
بَنزَرگه‌لر / Bənzərgələr
شالوار / سعید نجاری (یاشانمېش مینیماللار)
علی و نینۏ / قوربان سعید (بیرینجی بؤلۆم)
ایکی یاشلې کؤرپهنین آجې حیکایهسی / واریث یۏلچویئو…
جزا / سئوینج إلسئور (حیکایه)
بوز / اومان میانالې (حیکایه)
ایلان / رحیم علییئو (حیکایه)
قار دنهلری / آیناز بزرگان (حیکایه)
بۏش كۏمۏد / حسن ثمودی قلعهلر (حیکایه)
اۏ هله دیری دیر! / آیهان میانالې (حیکایه)
