یئنی یازې‌لار / Yeni Yazılar
آنا صفحه Ana Səhifə / تاریخ / ترکان / چهره ترکان از نظر ژنتيکی

ترکان / چهره ترکان از نظر ژنتيکی

torkan-hesen-rasidi-yeniqapi

ترکان

و

بررسي تاريخ, زبان و هويت آنها در ايران

حسن راشــــــــــدی


چهره ترکان از نظر ژنتيکی

گويا از سوي پان آريائيستها و ناسيوناليستهاي افراطي چنين سوالاتي از جوانان دانشجوي ترک کشورمان مي­شود که اگر ترکهاي ايران ترکهاي اصيل بودند و به اجبار سلجوقيان ترک نشده بودند. بايد گرد صورت, تنگ چشم و کم ريش و زرد پوست مي­بودند در حالي که مردم ترک آذربايجان و ترکان ديگر نقاط ايران چنين نيستند, لذا اينها آذريهايي (آريائيهايي) هستند که با تحميل شدن زبان ترکي بر آنها زبانشان تغيير يافته ولي قيافه­اشان عوض نشده است!

گرچه مطرح کردن چنين سوالاتي با توجه به بومي بودن ترکان در خاورميانه که سابقة هفت هزار ساله سکونت در آذربايجان و ديگر نقاط ايران, آناتولي, موصل, کرکوک و… دارند جايي ندارد و تحميل شدن زبان ترکي بر مردم آذربايجان هم با اسنادي که آورده شد جز ادعاي واهي و کودکانه چيز ديگري نيست ولي در جواب سوالاتي از اين قبيل بايد گفت اولاً مسئله زبان مسئله فرهنگي, و مسئله رنگ صورت, شکل و قيافه مسئله ژنتيکي است و اين مسئله دو مقوله جدا از هم هستند. مردم شرق افغانستان در عين حاليکه به زبان دري  صحبت مي­کنند زردپوست هستند در حاليکه مردم غرب افغانستان و فارسي زبانان ايران با اينکه سفيد پوستند آنها هم به دري (فارسي) گفتگو مي­کنند!

رنگ پوست و شکل ژنتيکي انسان رابطه مستقيم با موقعيت جغرافيايي و آب و هوا دارد. هر چه از مشرق به مغرب بياييم صورتها درازتر, چشمها بزرگتر و ريشها پرپشت­تر مي­شوند و هر چه از جنوب به شمال رويم, و به معناي ديگر از مناطق گرمسير به مناطق سردسير برويم رنگ پوست سفيدتر و موها کم رنگ­تر مي­گردند. چنانکه مردم مناطق جنوب هندوستان در عين حاليکه رنگ تيره دارند مناطق کوهستاني و شمالي آن سفيد پوستند!

حتي سياه پوستان آمريکايي در عين حالي که هم­نژادان سياه پوستان آفريقايي هستند و از قاره آفريقا به ديگر نقاط جهان رفته­اند به علت مهاجرت و سکونت چهارصد ساله در قاره معتدل آمريکا رنگ پوستشان روشنتر از سياه­پوستان آفريقايي شده است و ممکن است چهارصد سال ديگر روشنتر از امروز هم بشود!  همچنين مردم ژاپن و چين و مغولستان صورت گرد و چشم تنگ و ريش کم دارند ولي هر چه از شرق به غرب بيائيم از گردي صورت کاسته مي­شود, چشمها بزرگتر  و ريشها پرپشت­تر مي­گردند, چنانکه مردم ترک قزاقستان و ازبکستان که در قسمت غرب آسياي ميانه هستند صورتشان کشيده­تر از مردم چين و ژاپن است که در شرق آسيا هستند.

ضمناً مردم ترک آسيا ميانة امروز مردمي هستند که در گذشته بيشتر در منطقة شرقي­تر اين قاره سکونت داشتند, چنانکه کتيبه­هاي «اورخون» در کنار رودخانه­اي به اين نام که امروزه تحت حاکميت مغولستان است پيدا شده که در گذشته تحت حاکميت امپراتوري «گؤک تورک­ها» (ترکان آسماني) بوده است, ولي بعدها با سکونت مغولها در اين مناطق, ترکان اين سرزمينها به مناطق غربي­تر و يا به عبارتي به آسياي ميانه امروز روي آورده­اند و گروه زيادي از ترکان ساکن آسياي ميانه نيز در قالب حکومت سلجوقيان به ايران و آذربايجان و آسياي صغير مهاجرت کرده و به ترکان بومي و ساکن در اين مناطق پيوسته­اند.

با توجه به موقعيت جغرافيايي و تفاوت ظاهري انسانها با تغيير آب و هوا, مردم آسياي ميانة امروز که در حقيقت نسلهاي بعدي مردم آسياي شرقي هستند شکل و قيافه­شان با مردم شرق آسيا و ژاپن, چين و مغولستان متفاوت است, چنانکه صورت رئيس جمهور ازبکستان «اسلام کريم­اوف» و رئيس جمهور قزاقستان «نور سلطان نظربايف» درازتر, چشمش درشت­تر (اگر ريش داشتند ريششان هم پرپشت­تر) از نخست وزير ژاپن, مسئولين چين و مغولستان است که در شرق قاره آسيا قرار دارند!

طبعاً مردم ترک آسياي ميانه هزار سال پيش  که بعداً در ترکيب حکومتهاي مقتدر سلجوقي به ايران و آسياي صغير آمدند از نظر قيافه اندکي متفاوت از ترکان شرق آسيا آنروز و يا مردم امروزي آسياي ميانه بوده­اند. از قرن پنجم هجري به بعد که ترکان اوغوز در قالب حکومتهاي سلجوقي به ايران مرکزي, آذربايجان و آسياي صغير آمدند در طول چندين سده و در ترکيب با ترکان بومي اين مناطق که قرنهاي طولاني قبل از سلجوقيان در اين مناطق زندگي مي­کردند, ترکان امروزي آذربايجان , ترکيه و ديگرترکان خاورميانه را تشکيل دادند.

حال با توجه با تأثير آب و هوا و موقعيت جغرافيايي در ترکيب ژنتيکي انسانها, ببينيم در کتابهاي تاريخي, شکل و قيافه سلاطين سلجوقي که از آسياي ميانه و ماوراءالنهر به مناطق مرکزي ايران يعني شهر ري و ديگر شهرهاي عراق عجم (اراک, ساوه, خمين, قم, کاشان, اصفهان و… ) آمده و پايتخت خود را در اين شهرها قرار دادند و از غرب چين تا شرق اروپا حکومت راندند چگونه به تصوير کشيده شده است؟!

«محمدبن علي­بن سليماني الراوندي» مؤلف کتاب تاريخي «راحه­الصدور» که خود مؤلف, هم عصر با تعدادي از سلاطين سلجوقي بوده و آنها را ديده است در کتاب خود, چهره و شکل و شمايل تعداد زيادي از پادشاهان سلجوقي را به تصوير کشيده است که ما در اينجا به بعضي از آنها به نقل از همين کتاب اشاره مي­کنيم.

 

سلطان ملکشاه­بن محمد سلجوقي:

«سلطان ملکشاه صورتي خوب داشت و قدي تمام, بالي افراشته و بازوي قوي بضخمي مايل بود, محاسني گرد, رنگ چهره سرخ سپيد, يک چشم اندک مايه شکسته داشتي از عادت نه از خلقت, جمله سلاحها کار فرمودي, در سواري و گوي باختن به غايت چالاک بود…»[1].

سلطان برکيارق (بورکو ياريق)بن ملکشاه سلجوقي:

«سلطان برکيارق خوب چهره بغايت بود, معتدل قامت خط و محاسن بهم پيوسته ابروگشاده, اول پادشاهي در سنة ستّ و ثمانين و اربع مايه, مدت ملکش دوازده سال, مدت عمرش بيست و پنج سال, ولادت سلطان برکيارق بدارالملک اصفهان بود در محرم سنة اربع و سبعين و اربع مايه…»[2].

سلطان سنجربن ملکشاه سلجوقي:

«سلطان سنجر گندم­گون آبله نشان بود محاسني تمام در طول و عرض و بعضي از موي شارب بآبله رفته پشت ويال افراشته بالا تمام و سينه پهن, توقيع او توکلت علي­الله, وزراي او الوزير معين­الدين…»[3].

 

سلطان محمودبن محمدبن ملکشاه سلجوقي:

«سلطان محمود پادشاهي بود گرد روي بچهره سرخ و سپيد, گرد محاسن ربع القامه قوي بازو متناسب اعضا, مدت عمرش بيست و هفت سال, مدت پادشاهي چهارده سال و در پادشاهي نيکو سيرت بود [مثل]: اَلبِشْرُ اَولّ اِلْبّرِ, گشاده و تازه رويي اول نيکويي است, زيبا صورت لطيف طبع خوش سخن شيرين بذله موزون حرکات نيکو خط و نيکو عبارت بود…»[4].

سلطان طغرل­بن محمد سلجوقي:

«سلطان طغرل­بن محمد پادشاهي سرخ چهره محاسن تمام تنک. دوابه دراز قامت باعتدال پشت و يال بسته­بر و سينه پهن, مدت عمرش بيست و پنج سال وفاتش بدر همدان در محرم سنه تسع و عشرين و خمس مايه…»[5]

 

سلطان مسعودبن محمد سلجوقي:

«سلطان مسعود اسمر بود, بتنهايي شير افکندي, بقامت و بسطت از جمله لشکر فزون بود دراز رکاب قوي يال فراخ­بر و سينه خفيف­العارض, توقيع او اعتمادي علي­الله, وزراي او الوزير شرف­الدين…»[6] .

 

سلطان محمدبن محمودبن محمد سلجوقي:

«سلطان محمد خوب روي بود بچهره سرخ و سپيد فراخ چشم دراز موي محاسن اندک و تنک متناسب قد لطيف اندام چابک سوار در گوي باختن و تير انداختن, لشکردار و کامکار و کم آزار….»[7].

 

سلطان سليمان­بن محمد سلجوقي:

«سلطان سليمان اسمري بود بسرخي مايل محاسن متوسط کوتاه گردن ربع­القامه, مدت ملکش شش ماه و کسري, ولادت او در رجب سنة احدي عشره و خمس مايه, مدت عمرش چهل و پنج سال…»[8].

 

سلطان ارسلان­بن طغرل­بن محمد سلجوقي:

«سلطان ارسلان پادشاهي بود سرخ چهره, خوب روي, کشيده محاسن, تنک موي, دراز دوابه, ربع­القامه, تمام گوشت, مدت پادشاهيش پانزده سال و هفت ماه, مدت عمرش چهل و سه سال…»[9].

و در نهايت تصوير آخرين پادشاه سلجوقي که در کتاب محمد راوندي آمده است:

 

سلطان طغرل­بن ارسلان (طغرل سوم) سلجوقي:

«سلطان طغرل خوب چهره بغايت بود مويها بسه باره برپشت افگنده داشتي و محاسنش به انبوه بود, سبلت تا بن گوش ماليده تمام قد فراخ بر وسينه افراشته يال, عمود او کس برنگرفتي و کمانش نکشيدي…»[10].

آنچه از نوشته­هاي محمد راوندي مؤلف «راحه­الصدور» در بيان از شکل و قيافه سلاطين سلجوقي برمي­آيد آنها نه زردپوست بودند نه تنگ چشم و نه کم ريش!

تصويري که راوندي از سلاطين سلجوقي مي­دهد که نمايندة شکل و تصوير ژنتيکي ترکان اوغوز است, همان است که امروز ما در بين ترکان ايران مرکزي (اصفهان, اراک, ساوه, قم, تهران) و آذربايجان (جنوبي و شمالي) و ترکيه و عراق مي­بينيم؛ و سرخ و سفيد بودن چهره بيشتر سلاطين سلجوقي هم آنها را خيلي نزديک به چهره مردم آذربايجان و ترکيه نشان مي­دهد, گر چه مي­دانيم چهرة امروز ترکان خاورميانه (ايران, آذربايجان, ترکيه, عراق و سوريه) ترکيبي است از چهرة ترکان بومي که از چند هزار سال پيش از ميلاد در اين سرزمين ساکن بودند با ترکان اوغوزي که در قالب امپراتوري سلجوقي به اين مناطق مهاجرت کرده­اند.

 

 

[1] – راحه­الصدور, محمد­الراوندي, ص ۱۲۵ چاپ دوم ۱۳۶۳. [2] – همان کتاب, ص ۱۳۸. [3] – همان کتاب, ص ۱۶۷. [4] – راحه­الصدور, محمد­الراوندي, ص ۲۰۳ چاپ دوم ۱۳۶۳. [5] – همان کتاب, ص ۲۰۸ . [6] – همان کتاب, ص ۲۲۴ . [7] – همان کتاب, ص ۲۵۸ . [8] – همان کتاب, ص ۲۷۴ . [9] – راحه­الصدور, محمد­الراوندي, ص ۲۸۱ چاپ دوم ۱۳۶۳. [10] – همان کتاب, ص ۳۳۱ .

 


کیتابین ایچینده کی لر


1- مقدمه

2- باشلانیش

3- تحریف تاریخ

4- رابطه هويت ملّی و هويت قومی در بين جوانان تبريز

5- چشم انداز آتی ناسيوناليسم قومی در آذربايجان ايران

—الف- عوامل مؤثر بر شکلگيری ناسيوناليسم قومی

—ب- وضعيت ناسيوناليسم قومی در آذربايجان

—ج- ايدئولوژی قومی

—د- پايگاه اجتماعی و شيوه های طرح مطالبات قومی

—۱- نخبگان و فعالان قومی

—۲- دانشجويان و تحصيلکردگان

—۳- توده های اجتماعی

—نتيجه گيري

6- واقعيتهای تاريخی و بافت جمعيتی کشور

7- کسروی و تحريفهای او

8- ترکان و زبان ترکی در آئينه تاريخ و ادبيات

9- فارسی دری, زبان مهاجر يا بومی در ايران؟

10- سيمای ترکان در آثار شعرای فارسی گوی و مورخين مشهور

11- چهره ترکان از نظر ژنتیکی

12- اهميت زبان ترکی در ايران در قرون گذشته از ديد مورخين, سياحان و ديپلماتهای خارجی

13- در ذکر شمهاي از شمايل و فضايل خاصة پادشاه جمجاه خلدالله ملکه و سلطانه

14- دغدغه ناسيوناليستهای افراطی

15- آذربايجان تاريخی و محدوده آن از نظر مورخين

16- جمهوري آذربايجان و بحث بر سر اين نام

17- ايران و ما

18- آذربايجان و ايران

19- منابع مورد استفاده

یازار / Yazar : حسن راشدی

بو یازېنې دا اۏخویون /Bu Yazını da Oxuyun

الفبای زبان تورکی در طول تاریخ

الفبای زبان تورکی در طول تاریخ برای نگارش زبانهای تورکی در طول تاریخ الفبا‌های مختلف …

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *